Z racji ogólnego zamieszania związanego z dostępem do internetu umieszczam notkę którą opublikowałem ze 2 lata temu, istne początki.
Fajnie jest marzyć, wyobrażać sobie różne sytuacje które bardzo często nie maja prawa bytu w rzeczywistości. Robi to każdy, i tylko te osoby które na chwile obecna nie pragną niczego spełnić, osiągnąć mogą nazwać się osobami szczęśliwymi.
Wszyscy znamy to uczucie- moment oderwania się od rzeczywistości, moment podczas którego wyobrażamy sobie to co chcielibyśmy zobaczyć, zrobić, doświadczyć. Dla niektórych może być to zdobycie szczytu Mount Blanc, wyruszenie w kosmos, podróż do nieznanych krajów dla innych pierwszy oczekiwany pocałunek z dziewczyną/chłopakiem, czy choćby muśnięcie ręki sympatii.
Mnie osobiście chwila ta "atakuje" podczas jazdy autobusem albo, jeśli przez dłuższy czas jestem sam (brzmi znajomo?) to chyba właśnie wtedy jestem najbardziej podatny na fantazje i to wtedy marzę. Bardzo często wyobrażamy sobie sytuacje które wg nas są niemożliwe do spełnienia i z miejsca z nich rezygnujemy, mówiąc coś w rodzaju "fajnie by było". Jest to smutne i wydaje mi się, że to nie na tym polega, bo po co marzyć skoro i tak zakładamy, że to się nie uda, że nie dostaniemy tego czego chcemy. Zamiast działać w określonym kierunku wolimy nie robić nic i winimy wszystko i wszystkich wokół. Ja sam tak postępowałem i dopiero teraz uświadamiam sobie, że nie będę w stanie dokonać niczego, jeśli sam nie wykaże inicjatywy i nie powiem sobie: "tak, chce tego dokonać!".
Z moich obserwacji wynika, że przy realizacji marzeń warto stawiać małe kroczki, powolutku do celu, nie należy od razu porywać się z motyką na księżyc ponieważ skutkiem takiego postępowania może być wielkie rozczarowanie jeżeli nie uda się osiągnąć zamierzonego celu, a w najgorszym wypadku całkowita rezygnacja z działania.
Trzeba mieć marzenia (te duże i małe) to własnie dzięki nim możemy oderwać się od codzienności, spróbować przełamać bariery, wieść ciekawe życie. To nasze koło napędowe, ale tylko od nas zależy czy chcemy dokonać czegoś wielkiego, czy może wolimy siedzieć i z zazdrością patrzeć na szczęście innych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz